Αυτός ο ξεσηκωμός, αυτή η κατάσταση που επικρατεί, ο αναβρασμός κοντά στους αγρότες και των άλλων επαγγελματικών τάξεων, έχει να συμβεί πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Έναν τέτοιο ξεσηκωμό θυμάμαι μόνο με την υπόθεση του «Μακεδονικού» και την ονομασία των Σκοπίων. Από τότε μέχρι σήμερα ουδέν…δυνατότερο και γενναιότερο θα μπορούσε να συμβεί. «Γενναίο» από την άποψη ότι μέχρι στιγμής είχε κανείς την εντύπωση ότι όλοι είναι «ψεκασμένοι», δεν κινιόταν τίποτα, ουδεμία αντίδραση υπήρχε για τα τεκταινόμενα, πέρα από μια, ισχυρή ομολογουμένως, κριτική.
«Πήγαμε την προηγούμενη φορά και επιδώσαμε ψηφίσματα και κάποιους τους κάναμε Υπουργούς», είπε ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, στη συγκέντρωση φορέων που διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών, ενόψει της επερχόμενης απεργίας την Πέμπτη των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Και είχε το απόλυτο δίκιο. Δεν έχω την εντύπωση ότι αυτά συνέβησαν για τελευταία φορά, έχω την αίσθηση όμως ότι για κάποιους θα είναι η τελευταία φορά ΤΟΥΣ. Και αυτήν την αίσθηση την έχω καιρό τώρα.
Σύσσωμοι οι φορείς λοιπόν, με δράσεις που ξεκίνησαν από την Δευτέρα κιόλας, δίνουν τον αγώνα τους. Η κάθε επαγγελματική τάξη έπαψε να έχει το όπλο «παραπόδα». Έχει «οπλίσει» και μπαίνει σε μια διαδικασία που κανείς δεν ξέρει τι και πού θα βγάλει. Διαδικασία πέραν πάσης διαμαρτυρίας, διαδικασία ανατροπής του σχεδιασμού για το ασφαλιστικό, διαδικασία ανατροπής μιας πολιτικής που δεν βγαίνει και δεν πάει άλλο πια, με την υπογραφή του ΔΝΤ και πλέον το λέω και πάλι, των εγχώριων συνεργατών των δανειστών.
Αρκεί κανείς να θυμηθεί τα λόγια του αγρότη που σε βίντεο που κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο είπε όλη την αλήθεια, μέσα σε 10 λεπτά. Έστω και τώρα, που το αβγό μπήκε για τα καλά στον απαυτό μας, έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή ο αγώνας δεν ξεκινά. Συνεχίζεται με ορμή από εκεί που σταμάτησε πριν κάποια χρόνια. Με κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά», υπόψιν…
