Τα μπλόκα επιμένουν και σκληραίνουν. Απέρριψαν να συζητήσουν με μία διακομματική επιτροπή, θέλουν από μηδενική βάση συζήτηση του Ασφαλιστικού. Αυτά που συνέβησαν σε Γιαννιτσά, Αριδαία και στα γραφεία των Γ. Σηφάκη και Θ. Τζάκρη είναι ένα δείγμα ότι το πράγμα πλέον δεν θυμίζει τίποτα από τα παλιά. Όσο κι αν ορισμένοι αγρότες μαζεύτηκαν σαν «γατάκια», όπως είπαν συνάδελφοι τους όταν το έμαθαν, στα Βρυττά για ενημέρωση από την Υφυπουργό Οικονομίας περί κάποιων χρημάτων επιστροφής από τη ΔΕΗ, το σύνολο των αγροτών αυτή τη στιγμή δεν θέλει ούτε να τους βλέπει.
Αυτό συμπερασματικά βγαίνει και από την οργή που ξεχείλισε την περασμένη Πέμπτη, στην απεργιακή κινητοποίηση σε Γιαννιτσά και Έδεσσα. Απίστευτη συμμετοχή κόσμου, ενωμένοι όλοι οι φορείς, παρουσία παντού διαδηλωτών, τρακτέρ, οχημάτων των Δήμων. Τόσα χρόνια στον χώρο του ρεπορτάζ, τέτοιες καταστάσεις δεν έχουμε καταγράψει ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Μπορούμε να θυμηθούμε κάποιες διαμαρτυρίες, καταγγελίες, συγκρούσεις με την εκάστοτε Κυβέρνηση, αλλά όχι όλων μαζί, όχι σε τέτοιο βαθμό.
Και εδώ ερχόμαστε στη «βάση» του ΟΧΙ και του ΝΑΙ για την Κυβέρνηση. Αυτός ο κόσμος που βρίσκεται και θα ξαναβρεθεί στους δρόμους ψήφισε στο περιβόητο δημοψήφισμα είτε το ένα, είτε το άλλο. Από τους αγρότες, που κατά πλειοψηφία ψήφισαν «ΟΧΙ», έως τις «γραβάτες» που πλειοψηφικά ψήφισαν «ΝΑΙ», τώρα έχουν ως κοινό παρονομαστή ένα μεγάλο (επιτρέψτε μας) «σιχτίρισμα», απέναντι σε Ασφαλιστικό, Φορολογικό, νέα μέτρα, νέες πιέσεις από τους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες.
Οι λάθος χειρισμοί της Κυβέρνησης δεν συνάδουν με τις οποιεσδήποτε «προθέσεις» που εκφράζει. Έρχονται σε σύγκρουση, σε αντίκρουση, σε αντίθεση, ακόμη και από φυσικής πλευράς του λόγου εάν το δει κανείς. Σμπαράλια έγιναν «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και «παράλληλο πρόγραμμα». Η «ανάπτυξη» είναι χαμένη, όχι πλέον στην μετάφραση αλλά στους δρόμους, στα μπλόκα, στις φωνές, στην οργή και αγανάκτηση πλήθους επαγγελμάτων, πλήθους νέων ανθρώπων που μπαίνουν μπροστά.
Δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση μπορεί να βρεθεί ο Πρωθυπουργός τις επόμενες ημέρες. Δεν ξέρουμε τι σκέφτονται οι Βουλευτές, εάν έχουν βάλει «μπαμπάκι» ή «παρωπίδες» στην οπτική τους, αυτό το ξέρουν οι ίδιοι και ο εγκέφαλος τους. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι τα πράγματα αλλάζουν και κάπου αλλού θα οδηγήσουν. Με την απάντηση του «πού» να μην μπορεί να δοθεί ακόμη. Τουλάχιστον όχι από εμάς. Αλλά από την βουβή, την απαράδεκτα βουβή αντιπολίτευση, που προκαλεί περισσότερες υποψίες και μεγαλύτερη απαξία για το όλο σύστημα…
