Συνέδριο Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών

Συναδέλφισσες & συνάδελφοι,
Αντιπρόσωποι των εργατικών μας συνδικάτων,

Σας καλωσορίζουμε στο 20ο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου.

Τα συνέδρια είναι η κορυφαία διαδικασία των οργανώσεων μας , στο πλαίσιο της οποίας εμπλουτίζονται οι θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, επικαιροποιούνται και διαμορφώνεται η στρατηγική μας για το μέλλον.

Οι προτάσεις, λοιπόν και η καλόπιστη κριτική που θα ακουστούν σήμερα εδώ, θα συμβάλλουν στην επιτυχία του συνεδρίου μας και θα ενισχύσουν την ενότητα μας, την αποφασιστικότητα μας, την πίστη μας στον αγώνα .Επίσης θα συμβάλουν ώστε α να διορθώσουμε την πορεία και τα λάθη μας.

Ξεκινώντας τον απολογισμό δεν μπορεί παρά να αναφερθώ στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχουμε κληθεί, στη συνεχιζόμενη εδώ και επτά χρόνια κρίση που μαστίζει την χώρα μας, να δράσουμε.

Από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, οι εργαζόμενοι δεχτήκαμε ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στις προσδοκίες, στο επίπεδο διαβίωσης, στις ιδέες, τη ζωή και τις ελπίδες μας.
Βρεθήκαμε και Βρισκόμαστε για αλλεπάλληλες φορές αντιμέτωποι με τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και με … επώδυνες αποφάσεις των Κυβερνήσεων , που εθελοτυφλώντας στις ολέθριες συνέπειες σε βάρος της μισθωτής εργασίας, και της κοινωνίας, υιοθετούν και νομοθετούν σκληρές, άδικες, αντιεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις των “αγορών” και των δανειστών.
Απαιτήσεις που διαλύουν την οικονομία, τις συντάξεις, την εργασία, αλλά και τα συνδικάτα των εργαζομένων, που προσπαθούν να είναι πόλος αντίστασης απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.

Συναδέλφισσες & συνάδελφοι
• Τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας στέρησαν κάθε ελπίδα για το αύριο και οδήγησαν εκατομμύρια νέους στην ξενιτιά και τη μετανάστευση αφού η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας δεν τους έδινε περιθώρια .
• Περισσότεροι από 1εκατομμύριο είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στη χώρα μας.
• Περισσότερες από 82 χιλιάδες θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα χάθηκαν μόνο τον περασμένο Οκτώβριο, αγγίζοντας το χειρότερο αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών (σύστημα Εργάνη).
• 4 στους 10 εργαζόμενους ανησυχούν για την εργασία τους.
• Τα λουκέτα αυξάνονται σε εργοστάσια και επιχειρήσεις και καμία προοπτική για εργασία και αξιοπρεπή μισθό δε διαγράφεται.
• Αντίθετα, 350 χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς από 100-400ευρώ μικτά (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ).
• Ενώ χιλιάδες νέοι δέχονται τους μισθούς πείνας των 100ευρώ, μπροστά στον εφιάλτη της ανεργίας.
• Το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%.
• Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης το 2009 ανερχόταν στο 7,6% και πλέον αγγίζει το 20%.
• Το κράτος πρόνοιας θυσιάστηκε στο βωμό του χρέους και των αγορών.
• Τα αλλεπάλληλα κουρέματα του χρέους εξαντλούν τα αποθεματικά των ταμείων κύριας και επικουρικής σύνταξης και τώρα μας προσθέτουν τον εφιάλτη του κόφτη.
• Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους στην αγορά εργασίας έχουν αποδυναμωθεί και έχουν καταστεί αδύναμοι να πραγματοποιούν έστω και υποτυπωδώς τα καθήκοντα τους.
• Η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.

Μέσα σε μια τέτοια ζοφερή πραγματικότητα καλούμαστε να δράσουμε για να αποτρέψουμε τις εναντίον μας επιθέσεις.

Σε όλη τη διάρκεια της θητείας Πρώτο μέλημα μας ήταν η αντιμετώπιση της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης και η προσπάθεια να κάνουμε ότι είναι δυνατόν στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, για να αντισταθούμε στη βίαιη διάλυση των δομών του κράτους, στο ξεπούλημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στις απολύσεις, στο άρον - άρον ξεπούλημα δημόσιων πόρων, στη διάλυση κράτους πρόνοιας, της παιδείας, της υγείας.
Για να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά -η διοίκηση του ΕΚ- οργάνωσε Σύσκεψης, Απεργιακές κινητοποιήσεις, Συλλαλητήρια, συμμετείχε σε όλες Τις Πανελλαδικές Απεργιακές Κινητοποίησης που οργάνωσε η ΓΣΕΕ

Εκφράσαμε την έντονη διαφωνία μας στα πακέτα μέτρων. Τα καταγγείλαμε σαν άδικα, ανισομερή και αναποτελεσματικά, που το μόνο που πέτυχαν είναι η συνέχεια της άδικης επιβάρυνσης των Ελλήνων πολιτών, η αποδυνάμωση του κόσμου της εργασίας, η εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, η διεύρυνση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η αντίθεσή μας στην ασκούμενη πολιτική Εκφράστηκε με κάθε τρόπο καθώς πρωτοστατήσαμε σε μεγάλες γενικές απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια των εργαζομένων (κάποιες Πρωτόγνωρες για την πόλη μας όπως στις 4 Φλεβαρη 2016) που πλαισιώθηκαν από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις της.

Αντιδράσαμε στην προσπάθεια της κυβέρνησης να φέρουν το κύριο βάρος των αλλεπάλληλων Μνημονίων οι άνθρωποι του μόχθου, αντί οι έχοντες και κατέχοντες

Αντιδράσαμε ενάντια στην άγρια και ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, ενάντια στις απειλές των εργοδοτών, που χρησιμοποίησαν την κρίση ως πρόσχημα για νέες αυθαιρεσίες, με απολύσεις, περικοπές μισθών, χωρίς συμβάσεις, χωρίς ασφάλιση.
Αντιδράσαμε ενάντια στην απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές Η απελευθέρωση των Κυριακών, μονο καταστροφικά αποτελέσματα θα έχει αφού θα οδηγήσει σε μονοπώληση της αγοράς από μεγάλους πολυεθνικούς και εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους, σε ασφυξία τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σε ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων που ήδη βιώνουν την εργασιακή ζούγκλα.
Είπαμε και εξακολουθούμε να φωνάζουμε : ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8, συνάδελφοι ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧTO!

Δηλώσαμε την αγανάκτησή μας για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, των δικτύων, υποδομών και κοινωνικών αγαθών όπως το νερό, η ενέργεια κα.
Όλο αυτό το διάστημα, δώσαμε μια σειρά αγώνων αμυντικού κυρίως χαρακτήρα.

Συναδελφισσες –οι
Παρά τους αγώνες μας, δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε την ψήφιση των μέτρων.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της χώρας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει αποδεχθεί την υλοποίηση αυτών των αντικοινωνικών αντιλαϊκών πολιτικών,.

Έχουμε όμως και εμείς τις δικές μας ευθύνες:
αν είχαμε πιστέψει στις δυνάμεις μας για τη λύση των προβλημάτων,
αν είχαμε θωρακίσει το συνδικαλιστικό κίνημα,
αν δεν είχαμε διοχετεύσει την πάλη του και την αγωνιστική του διάθεση για αλλότριους σκοπούς και την είχαμε επικεντρώσει στον αγώνα για την ταξική μας συσπείρωση, την αλληλεγγύη, τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ίσως το πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα, αλλά και το ίδιο το σύστημα, να μην τολμούσαν να μας φτάσουν -το λαό και τη χώρα- στο χείλος της αβύσσου

Ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε αυτή την ανάγκη να αξιοποιήσουμε την εμπειρία μας και να ανταποκριθούμε στο ρολο μας, που δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων
Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε, ούτε με νομοθετικά τετελεσμένα, ούτε με την υποτέλεια που θέλουν να επιβάλουν στους εργαζόμενους και στο συνδικαλιστικό κίνημα.
ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ «ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ » ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!!!
Δεν είναι ο ρόλος μας να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, ο ρόλος μας και το καθήκον μας είναι να αυξήσουμε το συσχετισμό της δύναμης μας απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις, τη εργοδοσία και τους εκφραστές του κεφαλαίου για να μην ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ λύσεις στο πρόβλημα της κρίσης που είναι εις βάρους μας και εις βάρους των οικογενειών μας
Το εργαλείο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση είναι η ενίσχυση των δομών μας
Πηγή της δύναμής μας, είναι οι εργαζόμενοι.

ΜΑΖΙ θα συνεχίζουμε τους αγώνες ενωτικά, μαζικά, αποφασιστικά για:
την κατάργηση, τυπικά και στην πράξη, όλων των αντεργατικών νόμων,
την προστασία της απασχόλησης, των μισθών και των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων,
αντιστεκόμαστε μαζί με την Κοινωνία, συνεχίζοντας τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα.
υπερασπίζουμε την Εργασία, τους θεσμούς, τα δικαιώματα, την ίδια τη Δημοκρατία.

Δεσμευόμαστε σ’ έναν αγώνα σκληρό, δύσκολο και μακροχρόνιο, όπου δεν υπάρχουν περιθώρια ολιγωρίας, ούτε επανάπαυσης
Δεν παραβλέπουμε τις αδυναμίες ούτε τις επιμέρους οργανωτικές ή λειτουργικές ελλείψεις, που ανέδειξαν οι σύνθετες και απαιτητικές προκλήσεις μιας συγκυρίας πολύ διαφορετικής από όσα γνωρίζαμε, ή είχαμε αντιμετωπίσει μέχρι τότε.
Αν συνυπολογίσουμε τις ακραίες συνθήκες υπό τις οποίες χρειάστηκε να λειτουργήσουμε, η συνολική εικόνα του Απολογισμού μας είναι θετική και αντάξια του ρόλου και της ιστορίας του Ερ. Κινήματος .
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Οφείλουμε να ξαναγίνει το συν. Κίνημα συνδιαμορφωτής των εξελίξεων ώστε να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος έχει καθήκον να βρεθεί στην “πρώτη γραμμή” με στόχο την αποφυγή της κοινωνική χρεοκοπίας,.
Ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος αλλά μπορεί και πρέπει να είναι νικηφόρος.
Απαιτούμε να μπει ένα τέλος στις πολιτικές της «ταφόπλακας». Σε εκείνες τις πολιτικές που γενούν αδιέξοδα, ανεργία, εξαθλίωση και ξενιτιά.
Αγωνιζόμαστε για τη διασφάλιση και τη διεύρυνση των κοινωνικών, ασφαλιστικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, για την απόκρουση και ακύρωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, ανθρωπιάς και ελπίδας.
Φωνάζουμε ακόμα πιο δυνατά την αντίθεση μας στις πολιτικές της λιτότητας. Δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε τους αγώνες μας απέναντι στα σχέδια εξόντωσης που συνεχίζουν να υιοθετούνται με αμείωτη ένταση.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Καλή Δύναμη και Καλό Αγώνα σε όλους μας.
Όλοι μαζί με τα συνδικάτα, για ένα στόχο, ένα σκοπό.
Για αντίσταση σε ό,τι ετοιμάζουν για μας χωρίς εμάς.
Με αλληλεγγύη και αγώνα προς το αύριο