Κόσμος που ενίσταται στη λειτουργία του κέντρου προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων-μεταναστών στα Γιαννιτσά βρίσκεται από χτες το βράδυ στο πρώην στρατόπεδο Φιλιππάκου, μετά τη λήξη του Δημοτικού Συμβουλίου όπου έγινε γνωστή και επισήμως η αντίθεση της δημοτικής αρχής στην απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Οι φήμες ήθελαν τους πρώτες πρόσφυγες να μεταφέρονται άμεσα, ίσως και κατά τη διάρκεια της νύχτας, Αποδείχτηκε πως πρόκειται για ράδιο Αρβύλα, με συγκεκριμένο στόχο και μεθόδευση για να προκληθεί ανησυχία στον κόσμο. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, οι φήμες διασπείρονται στην πόλη και ακούγονται πολλά και διάφορα, χωρίς κανείς να μπορεί να εντοπίσει την πηγή των πληροφοριών.
Κι αν για κάποιους όσα ακούγονται αποτελούν προϊόν φαντασίας στα όρια της γελοιότητας, υπάρχουν συμπολίτες που πιστεύουν ότι όλα αποτελούν τμήμα οργανωμένου σχεδίου που ξεκίνησε με την αναστήλωση των μουσουλμανικών μνημείων της πόλης (ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούσε ιερά πόλη επί τουρκοκρατίας), την απομάκρυνση των στρατιωτικών μονάδων, την αθρόα είσοδο μεταναστών στη χώρα και πλέον τη μεταφορά τους στα Γιαννιτσά. Δύσκολο να επιβεβαιωθεί η φήμη, πέρα ότι θα ήταν μάλλον αδύνατο να γνωρίζαμε πριν 10 χρόνια τι θα συμβεί σήμερα στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη ή και στην Ελλάδα.
Και αν οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας πείθουν λίγους, ο φόβος δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος είναι τέτοιος που κατάφερε να δαμάσει τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά ενός κατ'εξοχήν φιλόξενου λαού, όπως χαρακτηρίζονται από την αρχαιότητα οι Έλληνες. Μπορεί να καταγόμαστε από πρόσφυγες, μπορεί μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας να στράφηκε στη μετανάστευση, μπορεί να μας στεναχωρεί το δράμα των ανθρώπων που άφησαν τα σπίτια τους για να φτάσουν στη Δυτική Ευρώπη αναζητώντας τη γη της επαγγελίας ή έστω να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη δυστυχία, αλλά... όπως πάντα υπάρχει ένα αλλά!
H Ευρώπη, το κράτος, o δήμος, η κοινωνία
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι το κέντρο φιλοξενίας θα είναι προσωρινό, ειδικά όταν γινόμαστε μάρτυρες της απίστευτης ταλαιπωρίας αυτών των ανθρώπων στα βόρεια σύνορα;
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι ακόμα κι όταν φύγουν όσοι προσωρινά εγκαταστάθηκαν, δε θα συνεχίζεται η ροή ανθρώπων, αφού δε διαφαίνεται επίλυση της κρίσης στις χώρες προέλευσής τους;
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια της περιοχής, όταν δεν μπορεί να ελεγχθούν τα ακραία στοιχεία που έχουν παρεισφρήσει ανάμεσα στους φιλήσυχους οικογενειάρχες;
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να επιβιώσουν μέσα στο στρατόπεδο περιμένοντας καρτερικά να ανοίξουν οι διάδρομοι προς τον τελικό τους προορισμό;
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα τους παρέχονται στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης ώστε να μην πηδάνε ανεξέλεγκτα τα κάγκελα;
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δε δούμε προβοκάτσιες από ακραία στοιχεία που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της περιοχής;
Θα ενισχυθεί η αστυνόμευση στην ευρύτερη περιοχή με υλικό και προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων;
Θα αναβαθμιστεί ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός και το προσωπικό του νοσοκομείου, μιας και θα αυξηθεί (έστω και προσωρινά) ο πληθυσμός της περιοχής;
Θα υπάρξει ιατροφαρμακευτική φροντίδα και εμβολιασμοί για όσους την έχουν ανάγκη ή θα γίνουμε μάρτυρες επανεμφάνισης νόσων, διασποράς μικροβίων, ομαδικών λοιμώξεων, ενδημίας;
Τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε ή να ανεχτούμε, ώστε να μη στραφούν στο πλιάτσικο;
Θα τους επιτραπεί η πρόσβαση σε χώρους λατρείας για να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ή θα περιμένουμε μελοδραματικά να εξεγερθούν με την καθοδήγηση εξτρεμιστών;
