Με αφορμή την (με ποντιακό χρώμα) συμμετοχή στη Eurovision
Πολλοί έσπευσαν, κυρίως στα social media, να κατακρίνουν τη φετινή συμμετοχή της χώρας μας στην Eurovision – κάποιοι εξ αυτών Πόντιοι, επικαλούμενοι τη δήθεν γελοιοποίηση της ποντιακής γλώσσας και μουσικής μας.
Αγαπητοί μου φίλοι, ας μην γελιόμαστε, κανείς Ευρωπαίος ή άλλος ακροατής του κόσμου δεν θα σταθεί να ακούσει την αυστηρά παραδοσιακή ποντιακή μουσική μας. Θεωρείται δεδομένο ότι θα πρέπει να «πλασαριστεί» με κάποιον άλλο τρόπο. Αυτόν τον τρόπο έψαξαν και προσπάθησαν να βρουν τα μέλη του συγκροτήματος Argo.
Με διχοτομημένο τον οργανωμένο ποντιακό χώρο, με νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία Πόντιους που έχουν ξεχάσει τα βασικά προβλήματα –διεκδικήσεις σε πανελλήνιο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο– και με μόνο μια ισχυρή τάση για ενασχόληση σε επίπεδο συλλόγου όσον αφορά τους χορούς, τα έθιμα και τα πανηγύρια, δυστυχώς δεν αρκεί για να μπορέσουμε να λύσουμε τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον ποντιακό ελληνισμό.
Όλοι εμείς οι νέοι που ανησυχούμε για το μέλλον, όσον αφορά το οργανωτικό επίπεδο του ποντιακού χώρου, θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από ανθρώπους που διέπρεψαν και έδωσαν μάχες για την ανάδειξη των μεγάλων θεμάτων που αφορούν τους Ποντίους, επίσης να δούμε την ομοσπονδιακή και παγκόσμια οργάνωση άλλων εθνών που διεκδικούν παρόμοιες αξιώσεις για τα δικά τους θέματα. Με λίγα λόγια, δεν μας επιτρέπεται να κατακρίνουμε το οτιδήποτε νέο πρεσβεύει και συμβάλλει στην γνωστοποίηση-διεθνοποίηση του «ποιοι είμαστε» και «τι ζητάμε» σε εγχώριο αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Ας επανέλθω όμως στη φετινή συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό της Eurovision. Δεν θέλω να σταθώ στην αξία του διαγωνισμού ούτε σε άλλες τέτοιες λεπτομέρειες, απλώς να υπενθυμίσω ότι αφορά έναν ευρωπαϊκό διαγωνισμό όπου κάθε χώρα στέλνει τη δική της πρόταση για να διεκδικήσει την πρωτιά.
Έχουμε και λέμε: Συγκρότημα με όνομα «Argo» (Αργώ), αποτελούμενο κυρίως από νέους παλιννοστούντες Πόντιους καλλιτέχνες· κύριο και κυρίαρχο όργανο στο κομμάτι την ποντιακή λύρα· ρυθμός καθαρά ποντιακός από νταούλι· πλάνα στο βιντεοκλίπ από την ανδρική φορεσιά του πόντου· βηματισμός ποντιακού χορού· και αν μη τι άλλο, ποντιακή διάλεκτο! Σε συνδυασμό με τον αγγλικό στίχο του ρεφρέν για τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου διαγωνισμού, το εγχείρημα πιστέψτε με ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο και στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο.
Δεν στέκομαι στο νόημα των στίχων, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι επίκαιροι και φωτογραφίζουν ταυτόχρονα δύο παράλληλες ιστορίες, ένα ιστορικό σχήμα που φωτογραφίζουν ταυτόχρονα δύο παράλληλες ιστορίες, ένα ιστορικό σχήμα που επαναλαμβάνεται, βιώματα τον πολύπαθων προγόνων μας από το βαθύτερο παρελθόν έως και το σήμερα, και όλα αυτά μέσα σε ένα τρίλεπτο τραγούδι.
Ανεξάρτητα με τη θέση που θα πάρουμε στον φετινό διαγωνισμό, και μόνο που η ελληνική συμμετοχή έχει χρώμα, ύφος αλλά και στίχο ποντιακό, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος ως Πόντιος του κόσμου!
Για όλους εσάς που αναθεματίζετε το τραγούδι, παρακαλώ μην το κρίνετε ως «παράδοση» αλλά ως ένα ακόμα βήμα για τη γνωστοποίηση των Ποντίων σε παγκόσμιο επίπεδο – έστω μουσικά.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, μήπως τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε;
