Με πικέτες και συνθήματα όπως «θέλουν τους αγώνες στα νεκροταφεία δεν θα παραδώσουμε μητρώα και απεργία», «η ανάπτυξη τους τσακίζει τη ζωή μας οργάνωση κι αγώνας η απάντηση μας», ενώσαμε για άλλη μια φορά τη φωνή μας στα Γιαννιτσά με αυτή των χιλιάδων σε ολόκληρη τη χώρα που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για κλιμάκωση του αγώνα απέναντι στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση και την εργοδοσία.
Στην συγκέντρωση βρέθηκε και μίλησε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος, Τροφίμων, Ποτών Ημαθίας – Πέλλας, Γιάννης Διάκογλου. Στην ομιλία του αναφέρθηκε στην πλούσια δράση του σωματείου που έχει συμβάλει να λυθούν πολλά προβλήματα των εργαζομένων στον κλάδο και όχι μόνο. Προβλήματα που είχαν να κάνουν με το ταμείο ανεργίας, με την απλήρωτη εργασία, τα απλήρωτα επιδόματα, τις απολύσεις, τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Στην ομιλία του επισήμανε τα εξής:
«Οι συνάδελφοι του κλάδου θα συναντήσουν συχνά το σωματείο έξω από τα εργοστάσια Παυλίδης, Altera, Κρόνος, Agrifreda, Σέξτος, Χαλβατζής και αλλού. Εκεί όπου συζητάμε με τους εργαζόμενους του κλάδου και τους καλούμε να δυναμώσουν το συδικάτο, να το κάνουν πανίσχυρο. Ικανό να αντισταθεί στις ορέξεις των βιομηχάνων, στην επιθετικότητα, στην ασυδοσία τους.
Γιατί είναι μεγάλο παραμύθι η “δίκαιη” ή “βιώσιμη” ανάπτυξη που υποστηρίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα δεν υπάρχει. Εμείς, οι εργαζόμενοι του κλάδου, αυτή την ανάπτυξη τη ζούμε στο πετσί μας, από πρώτο χέρι. Κλείσιμο εργοστασίων, όπως αυτό της ΔΕΛΤΑ στο Πλατύ, όπως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης στην ίδια περιοχή, με ταυτόχρονες απολύσεις εργαζομένων στα δύο αυτά εργοστάσια. Τη “δίκαιη” ανάπτυξη τη ζούμε πολύ καλά οι εργαζόμενοι στα διαλογητήρια – κονσερβοποιία της περιοχής, όπου πραγματικά επικρατεί εργασιακή ζούγκλα. Δουλειά ήλιο με ήλιο, απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία, εργατικά ατυχήματα, πολύμηνες και χρόνιες καθυστερήσεις στα μεροκάματα, επιστροφές δώρων και επιδομάτων από τους εργαζόμενους υπό την απειλή της απόλυσης, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις. Έτσι εννοούν την ανάπτυξη οι βιομήχανοι και θέλουν να την επιβάλλουν με σιγή νεκροταφείου, με εργάτες δούλους που δεν θα διαμαρτύρονται, εργάτες με χαμηλές απαιτήσεις. Να δουλεύουν με σκυμένο το κεφάλι για ψίχουλα, να μην διεκδικούν».
Όλα αυτά δέθηκαν με το πολυνομοσχέδιο σκούπα, που δίνει προκλητικά προνόμια και φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο, χωρίς κανένα σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ο συνάδελφος έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Είμαστε βέβαιοι ότι σε αυτό τον δρόμο θα μπουν και θα σταθεροποιηθούν και όσοι σήμερα δυσκολεύονται να το κάνουν. 'Οσοι κάτω από το βάρος της εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν έχουν κάνει το βήμα ενώ καταλαβαίνουν τον χαρακτήρα της επίθεσης. Όσοι διατηρούν ελπίδες ότι η αντιλαική επίθεση κάπου θα σταματήσει, ότι τα αντεργατικά μέτρα θα τελειώσουν. Η επίθεση είναι διαρκής, θα συνεχιστεί. Για να έρθουν θετικά αποτελέσματα για τη ζωή μας, για το σήμερα και το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει να παλέψουμε σκληρά εμείς. Να δυναμώσουμε την αντεπίθεση μας. Να διεκδικήσουμε την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν απογοητεύεται, δεν διπλώνει εύκολα τις σημαίες του. Νικάει την απογοήτευση και στέκεται όρθιο. Με αυτή την ψυχή του μαχητή συνεχίζουμε και με την πάλη μας θα επιβάλλουμε το δίκιο μας!»
