Ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας Λάκης Βασιλειάδης τοποθετήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση για το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών για τον Καθορισμό του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου.
Ο Λάκης Βασιλειάδης, ο οποίο έχει παρακολουθήσει το θέμα και ως μέλος της αρμόδιας Επιτροπής Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων, επικεντρώθηκε στην ιστορικότητα της απόφασης αυτής, καθώς επεκτείνεται, με ειρηνικό τρόπο, η κυριαρχία της Ελλάδας για πρώτη φορά από το 1947, στην αποτελεσματική ελληνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία μετά τις μονομερείς και παράνομες ενέργειές της, αλλά και τη διεθνή και ευρωπαϊκή διπλωματία για το ζήτημα.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρκετές και αρκετοί από εσάς αναφερθήκατε ήδη από εχθές στην ιστορικότητα της στιγμής. Πράγματι, η χώρα μας μεγαλώνει με την ψήφιση του υπό συζήτηση Σχεδίου Νόμου και είναι θετικό ότι αυτό θα γίνει με την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας του Σώματος. Είναι μια ώρα ευθύνης, για όλους.
Για πρώτη φορά από το 1947 και μετά, η ελληνική επικράτεια αυξάνεται, διευρύνοντας την κυριαρχία της στον αέρα, τη θάλασσα, τον βυθό και το υπέδαφος του Ιονίου Πελάγους. Η αιγιαλίτιδα ζώνη στα δυτικά της χώρας αυξάνεται από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Και είναι επίσης θετικό ότι η ενέργεια αυτή πραγματοποιείται στη βάση της Αρχής της Αμοιβαιότητας του Διεθνούς Δικαίου, καθώς τόσο η απέναντί μας Ιταλία, όσο και η όμορη Αλβανία έχουν ζώνες αντίστοιχου εύρους.
Επιπροσθέτως, τουλάχιστον στην περιοχή του Ιονίου, ταυτίζεται πλέον η Αιγιαλίτιδα ζώνη με τον Εθνικό Εναέριο χώρο εξαλείφοντας έτσι, μερικώς, το παγκοσμίως μοναδικό ελληνικό παράδοξο να διαθέτει η χώρα 6νμ χωρικά ύδατα και 10νμ εναέριο χώρο.
Επιτρέψτε μου όμως κ. Πρόεδρε να κάνω μία αναφορά και στην πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μου εξέλιξη η οποία προηγήθηκε και δεν είναι άλλη από την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος 107 του 2020, με το οποίο η Ελλάδα κλείνει τους κόλπους και χαράσσει ευθείες γραμμές βάσης. Για μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία διαθέτει πάνω από 13.000 χιλιόμετρα μήκος ακτογραμμών η χάραξη γραμμών βάσης αυξάνει τα οφέλη της επέκτασης των χωρικών υδάτων. Και φυσικά τα οφέλη αυτά θα πολλαπλασιαστούν από την αντίστοιχη εφαρμογή στο Αιγαίο.
Γιατί ας μην γελιόμαστε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε σήμερα εδώ, παίρνοντας μέρος σε αυτή την ιστορική απόφαση που αφορά στα δυτικά μας σύνορα, ως αποτέλεσμα μιας νέας ελληνικής στρατηγικής απέναντι στον Ανατολικό μας γείτονα. Και εξηγούμαι.
Η Ελλάδα ουδέποτε αποποιήθηκε ή έχασε το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα, ή να ανακηρύξει οποιαδήποτε άλλη ζώνη εθνικής δικαιοδοσίας στο σύνολο της επικράτειάς της. Αυτό που συνέβαινε για πολλά χρόνια είναι ότι εκκρεμούσε η -μοναδική- διαφορά μας με την Τουρκία, περί των ορίων της Υφαλοκρηπίδας. Το status quo αυτό, επέλεξε να διαταράξει εσχάτως η Τουρκική Κυβέρνηση αρχικά με την υπογραφή του κατάφορα παράνομου τουρκο-λιβυκού συμφώνου και εν συνεχεία με τις προκλητικές ενέργειές της το περασμένο καλοκαίρι.
Αυτή τη φορά η ελληνική απάντηση υπήρξε μεθοδική, συντονισμένη και ηχηρή. Ενώ λοιπόν ή Τουρκία προσπαθεί μονομερώς και αδέξια να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο, αυτό που τελικώς πετυχαίνει είναι να πυροδοτήσει ένα μπαράζ διπλωματικών επαφών της Ελλάδας με τα υπόλοιπα κράτη, οι οποίες παράγουν απτά και καθόλα νόμιμα αποτελέσματα. Αναφέρομαι φυσικά στις συμφωνίες οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και την Αίγυπτο, αλλά και τη συμφωνία με την Αλβανία για την από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και την προμήθεια των πολεμικών αεροσκαφών τύπου RAFALE, την οποία ψηφίσαμε μόλις πριν λίγες ημέρες.
Σήμερα, ψηφίζουμε μία ακόμα τέτοια ηχηρή απάντηση. Το μήνυμα που αποστέλλεται στην άλλη πλευρά είναι ότι «κάθε μονομερής ενέργειά σας, θα δημιουργεί απλώς μια δυσμενέστερη για εσάς κατάσταση». Και από ό,τι φαίνεται το μήνυμα έχει ήδη ληφθεί από τους γείτονές μας, καθώς η Τουρκία σύρεται στις διερευνητικές επαφές που θα ξεκινήσουν στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Η Τουρκία επιστρέφει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από το οποίο αποχώρησε το 2016 αντιμετωπίζοντας μια νέα πραγματικότητα, σαφώς λιγότερο ευνοϊκή για εκείνη.
Η Ελλάδα, για πρώτη φορά ίσως, δείχνει γρήγορα αντανακλαστικά απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα. Μένει τώρα να αντιδράσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, η ευρωπαϊκή στάση θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο σκληρή. Το θετικό όμως είναι ότι σταδιακά τα ευρωπαϊκά κράτη, με πρώτη τη Γαλλία, αντιλαμβάνονται πλέον την πραγματική απειλή που μπορεί να αποτελέσει η Τουρκία για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας.
Έχοντας λοιπόν το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας, τις Ένοπλες Δυνάμεις μας στο αξιόμαχο που καθημερινώς αποδεικνύουν τα στελέχη μας, και τη διεθνή και ευρωπαϊκή διπλωματία στο πλευρό μας, μπορούμε να διεκδικήσουμε για την Ελλάδα την άσκηση όλων των δικαιωμάτων της και την οριστική λύση της διαφοράς μας, με ειρηνικό τρόπο.
Μια τέτοια, σημαντική άσκηση δικαιώματος, λοιπόν, αποτελεί και η επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στο Ιόνιο, που ψηφίζουμε σήμερα.
Σας ευχαριστώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρκετές και αρκετοί από εσάς αναφερθήκατε ήδη από εχθές στην ιστορικότητα της στιγμής. Πράγματι, η χώρα μας μεγαλώνει με την ψήφιση του υπό συζήτηση Σχεδίου Νόμου και είναι θετικό ότι αυτό θα γίνει με την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας του Σώματος. Είναι μια ώρα ευθύνης, για όλους.
Για πρώτη φορά από το 1947 και μετά, η ελληνική επικράτεια αυξάνεται, διευρύνοντας την κυριαρχία της στον αέρα, τη θάλασσα, τον βυθό και το υπέδαφος του Ιονίου Πελάγους. Η αιγιαλίτιδα ζώνη στα δυτικά της χώρας αυξάνεται από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Και είναι επίσης θετικό ότι η ενέργεια αυτή πραγματοποιείται στη βάση της Αρχής της Αμοιβαιότητας του Διεθνούς Δικαίου, καθώς τόσο η απέναντί μας Ιταλία, όσο και η όμορη Αλβανία έχουν ζώνες αντίστοιχου εύρους.
Επιπροσθέτως, τουλάχιστον στην περιοχή του Ιονίου, ταυτίζεται πλέον η Αιγιαλίτιδα ζώνη με τον Εθνικό Εναέριο χώρο εξαλείφοντας έτσι, μερικώς, το παγκοσμίως μοναδικό ελληνικό παράδοξο να διαθέτει η χώρα 6νμ χωρικά ύδατα και 10νμ εναέριο χώρο.
Επιτρέψτε μου όμως κ. Πρόεδρε να κάνω μία αναφορά και στην πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μου εξέλιξη η οποία προηγήθηκε και δεν είναι άλλη από την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος 107 του 2020, με το οποίο η Ελλάδα κλείνει τους κόλπους και χαράσσει ευθείες γραμμές βάσης. Για μία χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία διαθέτει πάνω από 13.000 χιλιόμετρα μήκος ακτογραμμών η χάραξη γραμμών βάσης αυξάνει τα οφέλη της επέκτασης των χωρικών υδάτων. Και φυσικά τα οφέλη αυτά θα πολλαπλασιαστούν από την αντίστοιχη εφαρμογή στο Αιγαίο.
Γιατί ας μην γελιόμαστε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε σήμερα εδώ, παίρνοντας μέρος σε αυτή την ιστορική απόφαση που αφορά στα δυτικά μας σύνορα, ως αποτέλεσμα μιας νέας ελληνικής στρατηγικής απέναντι στον Ανατολικό μας γείτονα. Και εξηγούμαι.
Η Ελλάδα ουδέποτε αποποιήθηκε ή έχασε το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα, ή να ανακηρύξει οποιαδήποτε άλλη ζώνη εθνικής δικαιοδοσίας στο σύνολο της επικράτειάς της. Αυτό που συνέβαινε για πολλά χρόνια είναι ότι εκκρεμούσε η -μοναδική- διαφορά μας με την Τουρκία, περί των ορίων της Υφαλοκρηπίδας. Το status quo αυτό, επέλεξε να διαταράξει εσχάτως η Τουρκική Κυβέρνηση αρχικά με την υπογραφή του κατάφορα παράνομου τουρκο-λιβυκού συμφώνου και εν συνεχεία με τις προκλητικές ενέργειές της το περασμένο καλοκαίρι.
Αυτή τη φορά η ελληνική απάντηση υπήρξε μεθοδική, συντονισμένη και ηχηρή. Ενώ λοιπόν ή Τουρκία προσπαθεί μονομερώς και αδέξια να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο, αυτό που τελικώς πετυχαίνει είναι να πυροδοτήσει ένα μπαράζ διπλωματικών επαφών της Ελλάδας με τα υπόλοιπα κράτη, οι οποίες παράγουν απτά και καθόλα νόμιμα αποτελέσματα. Αναφέρομαι φυσικά στις συμφωνίες οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και την Αίγυπτο, αλλά και τη συμφωνία με την Αλβανία για την από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και την προμήθεια των πολεμικών αεροσκαφών τύπου RAFALE, την οποία ψηφίσαμε μόλις πριν λίγες ημέρες.
Σήμερα, ψηφίζουμε μία ακόμα τέτοια ηχηρή απάντηση. Το μήνυμα που αποστέλλεται στην άλλη πλευρά είναι ότι «κάθε μονομερής ενέργειά σας, θα δημιουργεί απλώς μια δυσμενέστερη για εσάς κατάσταση». Και από ό,τι φαίνεται το μήνυμα έχει ήδη ληφθεί από τους γείτονές μας, καθώς η Τουρκία σύρεται στις διερευνητικές επαφές που θα ξεκινήσουν στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Η Τουρκία επιστρέφει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από το οποίο αποχώρησε το 2016 αντιμετωπίζοντας μια νέα πραγματικότητα, σαφώς λιγότερο ευνοϊκή για εκείνη.
Η Ελλάδα, για πρώτη φορά ίσως, δείχνει γρήγορα αντανακλαστικά απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα. Μένει τώρα να αντιδράσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, η ευρωπαϊκή στάση θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο σκληρή. Το θετικό όμως είναι ότι σταδιακά τα ευρωπαϊκά κράτη, με πρώτη τη Γαλλία, αντιλαμβάνονται πλέον την πραγματική απειλή που μπορεί να αποτελέσει η Τουρκία για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας.
Έχοντας λοιπόν το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας, τις Ένοπλες Δυνάμεις μας στο αξιόμαχο που καθημερινώς αποδεικνύουν τα στελέχη μας, και τη διεθνή και ευρωπαϊκή διπλωματία στο πλευρό μας, μπορούμε να διεκδικήσουμε για την Ελλάδα την άσκηση όλων των δικαιωμάτων της και την οριστική λύση της διαφοράς μας, με ειρηνικό τρόπο.
Μια τέτοια, σημαντική άσκηση δικαιώματος, λοιπόν, αποτελεί και η επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στο Ιόνιο, που ψηφίζουμε σήμερα.
Σας ευχαριστώ.
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
