Οι αριθμοί «τρελοκομείου» και η «εναλλακτική»
«Όταν τελειώσουμε τις δουλειές θα κατέβουμε και πάλι στους δρόμους». Αυτό είπαν οι αγρότες, βλέποντας ότι τίποτα απ’ όσα εισέπραξαν ως «υποσχέσεις» ή ακόμη και ως «δεσμεύσεις», όχι μόνο δεν γίνονται αλλά επιβαρύνονται με χίλια δυο άλλα (έμμεσοι φόροι, 50% κατά κύριο επάγγελμα αγρότης και όχι 51% όπως ειπώθηκε εξαρχής, αλλαγή κανονισμού του ΕΛΓΑ στα λόγια, άφαντο το ζήτημα του «αυτόνομου ΟΓΑ» κ.α.).
Όταν λέγαμε ότι η εγκατάλειψη των μπλόκων γίνεται άρον άρον και με άδοξο τρόπο, τότε κάποιοι μας έλεγαν «και γιατί να κάνουμε κύκλους, να ανοίξουν τους δρόμους». Τώρα, που θίγονται όλοι από τα νέα μέτρα, τώρα που φαίνεται πως η μικρομεσαία τάξη πάει για οριστικό φούντο (εάν δεν υπάρξει παράλληλα πραγματικό σχέδιο «ανάπτυξης» και όχι επίσης φιλολογικά πράγματα και έναν…ΤΑΡ για τον οποίο πανηγυρίζουμε σαν νήπια), τώρα που όλα θα τα δούμε ασανσέρ, καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο και πόσο άδικο έχει κάποιος που ισχυρίζεται ότι όταν ξεκινάς έναν αγώνα τον δίνεις μέχρι τέλους, δεν τον εγκαταλείπεις.
Και η Κυβέρνηση εγκατέλειψε τον αρχικό της αγώνα, εκτός εάν ήταν δήθεν, εκτός εάν όλα ήταν προσχεδιασμένα (η σκέψη αυτή πηγάζει από τον παραλογισμό της υπέρμετρης, της απάνθρωπης πια αύξησης των φόρων, όπως του ΕΝΦΙΑ που ΘΑ καταργούνταν). Πώς να σκεφτούμε όταν βλέπουμε αριθμούς επιβάρυνσης που οδηγούν στο τρελάδικο κάθε «καλόπιστο», κάθε «λογικό» οικονομολόγο, φοροτεχνικό και ούτω καθεξής;
Μέμψαμε τους χειρισμούς και τις πολιτικές και των προηγούμενων Κυβερνήσεων, ειδικά μετά το 2009. Εγκληματικά λάθη, ύποπτα «παιχνίδια» εις βάρος της χώρας και του λαού δημιουργούν πλέον υποψίες. Για να μην ξεχνάμε και τον ρόλο των Τραπεζών(που είναι πίσω και πάνω απ’ όλα αυτά και εσείς αποδείξτε μας το αντίθετο, αν μπορείτε). Από την άλλη, «εναλλακτική Μητσοτάκη» δεν υπάρχει, στον βαθμό που κάποιος κόσμος θα περίμενε μία εναλλακτική. Γενικώς, δεν υπάρχει «αντιπρόταση». Και αν ακουστεί κάποια, οι «σειρήνες» της συζήτησης για τη «μείωση του χρέους», δεν την αφήνει να φτάσει στα ανοιχτά ώτα του κόσμου.
«Όταν τελειώσουμε τις δουλειές θα κατέβουμε και πάλι στους δρόμους». Αυτό είπαν οι αγρότες, βλέποντας ότι τίποτα απ’ όσα εισέπραξαν ως «υποσχέσεις» ή ακόμη και ως «δεσμεύσεις», όχι μόνο δεν γίνονται αλλά επιβαρύνονται με χίλια δυο άλλα (έμμεσοι φόροι, 50% κατά κύριο επάγγελμα αγρότης και όχι 51% όπως ειπώθηκε εξαρχής, αλλαγή κανονισμού του ΕΛΓΑ στα λόγια, άφαντο το ζήτημα του «αυτόνομου ΟΓΑ» κ.α.).
Όταν λέγαμε ότι η εγκατάλειψη των μπλόκων γίνεται άρον άρον και με άδοξο τρόπο, τότε κάποιοι μας έλεγαν «και γιατί να κάνουμε κύκλους, να ανοίξουν τους δρόμους». Τώρα, που θίγονται όλοι από τα νέα μέτρα, τώρα που φαίνεται πως η μικρομεσαία τάξη πάει για οριστικό φούντο (εάν δεν υπάρξει παράλληλα πραγματικό σχέδιο «ανάπτυξης» και όχι επίσης φιλολογικά πράγματα και έναν…ΤΑΡ για τον οποίο πανηγυρίζουμε σαν νήπια), τώρα που όλα θα τα δούμε ασανσέρ, καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο και πόσο άδικο έχει κάποιος που ισχυρίζεται ότι όταν ξεκινάς έναν αγώνα τον δίνεις μέχρι τέλους, δεν τον εγκαταλείπεις.
Και η Κυβέρνηση εγκατέλειψε τον αρχικό της αγώνα, εκτός εάν ήταν δήθεν, εκτός εάν όλα ήταν προσχεδιασμένα (η σκέψη αυτή πηγάζει από τον παραλογισμό της υπέρμετρης, της απάνθρωπης πια αύξησης των φόρων, όπως του ΕΝΦΙΑ που ΘΑ καταργούνταν). Πώς να σκεφτούμε όταν βλέπουμε αριθμούς επιβάρυνσης που οδηγούν στο τρελάδικο κάθε «καλόπιστο», κάθε «λογικό» οικονομολόγο, φοροτεχνικό και ούτω καθεξής;
Μέμψαμε τους χειρισμούς και τις πολιτικές και των προηγούμενων Κυβερνήσεων, ειδικά μετά το 2009. Εγκληματικά λάθη, ύποπτα «παιχνίδια» εις βάρος της χώρας και του λαού δημιουργούν πλέον υποψίες. Για να μην ξεχνάμε και τον ρόλο των Τραπεζών(που είναι πίσω και πάνω απ’ όλα αυτά και εσείς αποδείξτε μας το αντίθετο, αν μπορείτε). Από την άλλη, «εναλλακτική Μητσοτάκη» δεν υπάρχει, στον βαθμό που κάποιος κόσμος θα περίμενε μία εναλλακτική. Γενικώς, δεν υπάρχει «αντιπρόταση». Και αν ακουστεί κάποια, οι «σειρήνες» της συζήτησης για τη «μείωση του χρέους», δεν την αφήνει να φτάσει στα ανοιχτά ώτα του κόσμου.
Ν.Π.
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
