Ο βουλευτής Πέλλας Γιώργος Καρασμάνης απέστειλε επιστολή προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστή Χατζηδάκη για συνταξιοδοτικά δικαιώματα ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Ο τέως υπουργός ζητά να αποκατασταθούν οι αδικίες στη συνταξιοδότηση εργαζομένων που φροντίζουν άτομα με αναπηρίες, αύξηση του ορίου οφειλών στα ταμεία και καταθέτει σειρά προτάσεων για δασεργάτες και εποχιακά εργαζομένους, που πλήττονται από τις τρέχουσες συγκυρίες και τις ζημιές στις καλλιέργειες.
Υπουργέ μου,
Με αφορμή το Νομοσχέδιο ¨ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά…¨ και σε συνέχεια της συζήτησης που είχαμε στα Γραφείο σου στις 2 Ιουνίου με την αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών, σου στέλνω αυτήν την επιστολή για να σου προτείνω κάποιες αλλαγές, ευνοϊκότερες ως προς τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης «ευαίσθητων» κατηγοριών πολιτών, χωρίς τις οποίες πολλοί εξ αυτών δεν πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν ποτέ.
1) Θα πρέπει να αποκατασταθούν οι αδικίες που δημιούργησε ο Ν. 4336/2015 για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ατόμων με βαριές αναπηρίες όπως είναι γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια, σε ποσοστό 67% και άνω, άγαμων και δεν ασκούν κανένα επάγγελμα, όπως και οι σύζυγοι αναπήρων με ποσοστό αναπηρίας 80%.
Οι άνθρωποι αυτοί τα τελευταία χρόνια βρίσκονται αντιμέτωποι με άδικες ανατροπές ως προς τις προϋποθέσεις θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Χωρίς αυτές οι ανατροπές να αντισταθμίζονται από κοινωνικές δομές και υπηρεσίες υποστήριξης. Με τις νέες ρυθμίσεις, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χάνουν το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται χωρίς όριο ηλικίας και με 7.000 ένσημα. Σε αντίθεση με τους δημοσίους υπαλλήλους της ίδιας κατηγορίας που – πολύ σωστά - δικαιούνται σύνταξη με τη συμπλήρωση 25 ετών συντάξιμης υπηρεσίας και το 50ό έτος της ηλικίας τους. Όμως, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα μιας ευνομούμενης Πολιτείας, θα πρέπει να έχει ενιαίους κανόνες και να αντιμετωπίζει αυτές τις ευαίσθητες καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο. Θα πρέπει τους γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια και συζύγους των ατόμων με βαριά αναπηρία να τους διευκολύνει, διότι όσο αυτά τα άτομα μεγαλώνουν ηλικιακά, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας.
Συνεπώς προτείνω, να επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς και να ισχύσουν οι ίδιοι όροι και προϋποθέσεις συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους συζύγους, γονείς, αδερφούς που θέλουν να συνταξιοδοτηθούν λόγω αναπηρίας των μελών της οικογένειάς τους, είτε αυτοί προέρχονται από το ιδιωτικό είτε από τον δημόσιο φορέα (25 έτη ασφάλισης και 50 ετών).
Σημειώνω ότι το δημοσιονομικό κόστος είναι μικρό και, ειδικότερα, ότι οι γονείς ατόμων ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας πάνω από 80% είναι πολύ λίγοι και θα υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη την οποία το κοινωνικό σύνολο πάντα επιζητεί και την στηρίζει.
2) Με το άρθρο 259 του Ν. 4798/2021 καθορίζεται για όλους τους ασφαλιστικούς φορείς ενιαίο ανώτερο όριο οφειλών 20.000 ευρώ και για όσους υπάγονται στην ασφάλιση του ΟΓΑ σε 6.000 ευρώ από 4000 που ίσχυε με το προηγούμενο καθεστώς.
Η διάταξη αυτή αποτελεί ασφαλώς ένα θετικό βήμα, πλην όμως, υπάρχει αντικειμενική ανάγκη περαιτέρω αύξησης του ορίου οφειλής των αυτοαπασχολούμενων: στον ΟΓΑ στις 10.000 ευρώ, και των υπολοίπων στις 30.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί, ο μέσος όρος των εν δυνάμει συνταξιούχων αγροτών οφείλει ποσό περίπου 10.000 ευρώ, και αδυνατεί να καταβάλει εφάπαξ 4000 ευρώ και πάνω.
Η αδυναμία αυτή, οφείλεται στη φύση της δουλειάς του, η οποία όπως όλοι γνωρίζουμε δοκιμάζεται εντόνως και συνεχώς λόγω των αλλεπάλληλων ζημιών στην παραγωγή τους, εξαιτίας κυρίως της κλιματικής αλλαγής. που συχνά, συχνότατα εμφανίζεται. Με τα λιγοστά έσοδά τους προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην επιβίωση των οικογενειών τους αλλά και στη συνέχιση των καλλιεργειών τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύπτουν στο σύνολό τους τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς, λένε να κρατηθεί ακόμη και όλο το ποσό της σύνταξής τους μέχρι να εξοφληθεί η οφειλή, όση κι αν είναι αυτή!
Επίσης, λόγω της μεγάλης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμη η Χώρα μας, πέραν από τους αγρότες αυξήθηκε και το χρέος των αυτοαπασχολούμενων, ελεύθερων επαγγελματιών στα ασφαλιστικά ταμεία, το οποίο ήταν ήδη μεγάλο λόγω των υπέρμετρα διογκωμένων ασφαλιστικών εισφορών των προηγούμενων ετών, με αποτέλεσμα το ποσό της παρακράτησης των 20.000 ευρώ να είναι ήδη μικρό. Προτείνεται λοιπόν να μπορεί να παρακρατηθεί το ποσό των 30.000 ευρώ.
3) Για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος για τη λήψη μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος από τον ΕΦΚΑ, απαιτείται ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας του και 4500 ένσημα, με την πρόσθετη προϋπόθεση να έχει 100 ημέρες ασφάλισης ανά έτος την τελευταία 5ετία πριν το έτος υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης.
Αυτή όμως η πρόσθετη προϋπόθεση στερεί το δικαίωμα συνταξιοδότησης από πολλούς ασφαλισμένους οι οποίοι ασκούν επαγγέλματα τα οποία δεν έχουν σταθερές ημέρες εργασίας ανά έτος λόγω της φύσης της εργασίας τους. Όπως π.χ. δασεργάτες - υλοτόμοι, εποχιακοί εργάτες, εργαζόμενοι σε τουριστικά επισιτιστικά επαγγέλματα, οικοδόμοι, μουσικοί κ.λ.π., οι οποίοι μπορεί να υπερκαλύπτουν τα 500 ένσημα την τελευταία 5ετία, αλλά να μην είναι 100 κάθε έτος.
Προτείνεται να καταργηθεί αυτή η προϋπόθεση, ούτως ώστε να μπορούν κι αυτές οι κατηγορίες να λάβουν μειωμένη σύνταξη.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το επάγγελμα του δασεργάτη-υλοτόμου, η απασχόληση του οποίου εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες, εις τρόπον ώστε, εάν αυτές είναι δυσμενείς επί μεγάλο χρονικό διάστημα, να αποστερείται της δυνατότητας να εργασθεί για χρονικό διάστημα τουλάχιστον εκατό ημερών κατ’ έτος. Επιπλέον, λόγω της πανδημίας των δύο τελευταίων ετών, της καραντίνας και των εν γένει περιοριστικών μέτρων, αυτά τα επαγγέλματα είναι φύσει αδύνατον να έχουν 100 ένσημα κάθε χρόνο.
Και, άρα, δεν μπορεί με τα ισχύοντα να θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης. Και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα προσεχή 4-5 χρόνια.
Συνεπώς, προτείνω, ειδικά για αυτούς τους εργαζόμενους, προκειμένου να θεμελιωθεί δικαίωμα μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, με τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας του και 4.500 ημερών απασχόλησης, θα πρέπει ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον πεντακόσιες (500) ημέρες απασχόλησης, σωρευτικά κατά την τελευταία πενταετία πριν από την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης και να έχει συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων που απαιτείται κατ` έτος για την χορήγηση ασφαλιστικής ικανότητας».
4) Τέλος, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις παράπλευρες συνέπειες από τους ανοιξιάτικους παγετούς του 2021, για τους απασχολούμενους στη μεταποίηση, στα διαλογητήρια, τις μεταφορές, τις εξαγωγές, στις ομάδες παραγωγών, στους συνεταιρισμούς κλπ. Για μεν τους εποχικούς να μειωθούν τα ένσημα από 100 σε 50 για το επίδομα ανεργίας, για δε τους μονίμους και τη διατήρηση των θέσεών τους να δημιουργηθούν προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης κλπ.
Είμαι βέβαιος ότι με την ευθυκρισία και την καλή σου προαίρεση θα αντιμετωπίσεις και τα παραπάνω ευαίσθητα θέματα.
Με εκτίμηση
Γιώργος Καρασμάνης
Με αφορμή το Νομοσχέδιο ¨ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά…¨ και σε συνέχεια της συζήτησης που είχαμε στα Γραφείο σου στις 2 Ιουνίου με την αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών, σου στέλνω αυτήν την επιστολή για να σου προτείνω κάποιες αλλαγές, ευνοϊκότερες ως προς τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης «ευαίσθητων» κατηγοριών πολιτών, χωρίς τις οποίες πολλοί εξ αυτών δεν πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν ποτέ.
1) Θα πρέπει να αποκατασταθούν οι αδικίες που δημιούργησε ο Ν. 4336/2015 για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ατόμων με βαριές αναπηρίες όπως είναι γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια, σε ποσοστό 67% και άνω, άγαμων και δεν ασκούν κανένα επάγγελμα, όπως και οι σύζυγοι αναπήρων με ποσοστό αναπηρίας 80%.
Οι άνθρωποι αυτοί τα τελευταία χρόνια βρίσκονται αντιμέτωποι με άδικες ανατροπές ως προς τις προϋποθέσεις θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Χωρίς αυτές οι ανατροπές να αντισταθμίζονται από κοινωνικές δομές και υπηρεσίες υποστήριξης. Με τις νέες ρυθμίσεις, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χάνουν το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται χωρίς όριο ηλικίας και με 7.000 ένσημα. Σε αντίθεση με τους δημοσίους υπαλλήλους της ίδιας κατηγορίας που – πολύ σωστά - δικαιούνται σύνταξη με τη συμπλήρωση 25 ετών συντάξιμης υπηρεσίας και το 50ό έτος της ηλικίας τους. Όμως, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα μιας ευνομούμενης Πολιτείας, θα πρέπει να έχει ενιαίους κανόνες και να αντιμετωπίζει αυτές τις ευαίσθητες καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο. Θα πρέπει τους γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια και συζύγους των ατόμων με βαριά αναπηρία να τους διευκολύνει, διότι όσο αυτά τα άτομα μεγαλώνουν ηλικιακά, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας.
Συνεπώς προτείνω, να επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς και να ισχύσουν οι ίδιοι όροι και προϋποθέσεις συνταξιοδότησης για τους ασφαλισμένους συζύγους, γονείς, αδερφούς που θέλουν να συνταξιοδοτηθούν λόγω αναπηρίας των μελών της οικογένειάς τους, είτε αυτοί προέρχονται από το ιδιωτικό είτε από τον δημόσιο φορέα (25 έτη ασφάλισης και 50 ετών).
Σημειώνω ότι το δημοσιονομικό κόστος είναι μικρό και, ειδικότερα, ότι οι γονείς ατόμων ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας πάνω από 80% είναι πολύ λίγοι και θα υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη την οποία το κοινωνικό σύνολο πάντα επιζητεί και την στηρίζει.
2) Με το άρθρο 259 του Ν. 4798/2021 καθορίζεται για όλους τους ασφαλιστικούς φορείς ενιαίο ανώτερο όριο οφειλών 20.000 ευρώ και για όσους υπάγονται στην ασφάλιση του ΟΓΑ σε 6.000 ευρώ από 4000 που ίσχυε με το προηγούμενο καθεστώς.
Η διάταξη αυτή αποτελεί ασφαλώς ένα θετικό βήμα, πλην όμως, υπάρχει αντικειμενική ανάγκη περαιτέρω αύξησης του ορίου οφειλής των αυτοαπασχολούμενων: στον ΟΓΑ στις 10.000 ευρώ, και των υπολοίπων στις 30.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί, ο μέσος όρος των εν δυνάμει συνταξιούχων αγροτών οφείλει ποσό περίπου 10.000 ευρώ, και αδυνατεί να καταβάλει εφάπαξ 4000 ευρώ και πάνω.
Η αδυναμία αυτή, οφείλεται στη φύση της δουλειάς του, η οποία όπως όλοι γνωρίζουμε δοκιμάζεται εντόνως και συνεχώς λόγω των αλλεπάλληλων ζημιών στην παραγωγή τους, εξαιτίας κυρίως της κλιματικής αλλαγής. που συχνά, συχνότατα εμφανίζεται. Με τα λιγοστά έσοδά τους προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στην επιβίωση των οικογενειών τους αλλά και στη συνέχιση των καλλιεργειών τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύπτουν στο σύνολό τους τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς, λένε να κρατηθεί ακόμη και όλο το ποσό της σύνταξής τους μέχρι να εξοφληθεί η οφειλή, όση κι αν είναι αυτή!
Επίσης, λόγω της μεγάλης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμη η Χώρα μας, πέραν από τους αγρότες αυξήθηκε και το χρέος των αυτοαπασχολούμενων, ελεύθερων επαγγελματιών στα ασφαλιστικά ταμεία, το οποίο ήταν ήδη μεγάλο λόγω των υπέρμετρα διογκωμένων ασφαλιστικών εισφορών των προηγούμενων ετών, με αποτέλεσμα το ποσό της παρακράτησης των 20.000 ευρώ να είναι ήδη μικρό. Προτείνεται λοιπόν να μπορεί να παρακρατηθεί το ποσό των 30.000 ευρώ.
3) Για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος για τη λήψη μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος από τον ΕΦΚΑ, απαιτείται ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας του και 4500 ένσημα, με την πρόσθετη προϋπόθεση να έχει 100 ημέρες ασφάλισης ανά έτος την τελευταία 5ετία πριν το έτος υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης.
Αυτή όμως η πρόσθετη προϋπόθεση στερεί το δικαίωμα συνταξιοδότησης από πολλούς ασφαλισμένους οι οποίοι ασκούν επαγγέλματα τα οποία δεν έχουν σταθερές ημέρες εργασίας ανά έτος λόγω της φύσης της εργασίας τους. Όπως π.χ. δασεργάτες - υλοτόμοι, εποχιακοί εργάτες, εργαζόμενοι σε τουριστικά επισιτιστικά επαγγέλματα, οικοδόμοι, μουσικοί κ.λ.π., οι οποίοι μπορεί να υπερκαλύπτουν τα 500 ένσημα την τελευταία 5ετία, αλλά να μην είναι 100 κάθε έτος.
Προτείνεται να καταργηθεί αυτή η προϋπόθεση, ούτως ώστε να μπορούν κι αυτές οι κατηγορίες να λάβουν μειωμένη σύνταξη.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το επάγγελμα του δασεργάτη-υλοτόμου, η απασχόληση του οποίου εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες, εις τρόπον ώστε, εάν αυτές είναι δυσμενείς επί μεγάλο χρονικό διάστημα, να αποστερείται της δυνατότητας να εργασθεί για χρονικό διάστημα τουλάχιστον εκατό ημερών κατ’ έτος. Επιπλέον, λόγω της πανδημίας των δύο τελευταίων ετών, της καραντίνας και των εν γένει περιοριστικών μέτρων, αυτά τα επαγγέλματα είναι φύσει αδύνατον να έχουν 100 ένσημα κάθε χρόνο.
Και, άρα, δεν μπορεί με τα ισχύοντα να θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης. Και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα προσεχή 4-5 χρόνια.
Συνεπώς, προτείνω, ειδικά για αυτούς τους εργαζόμενους, προκειμένου να θεμελιωθεί δικαίωμα μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος, με τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας του και 4.500 ημερών απασχόλησης, θα πρέπει ο ασφαλισμένος να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον πεντακόσιες (500) ημέρες απασχόλησης, σωρευτικά κατά την τελευταία πενταετία πριν από την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης και να έχει συμπληρώσει τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων που απαιτείται κατ` έτος για την χορήγηση ασφαλιστικής ικανότητας».
4) Τέλος, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις παράπλευρες συνέπειες από τους ανοιξιάτικους παγετούς του 2021, για τους απασχολούμενους στη μεταποίηση, στα διαλογητήρια, τις μεταφορές, τις εξαγωγές, στις ομάδες παραγωγών, στους συνεταιρισμούς κλπ. Για μεν τους εποχικούς να μειωθούν τα ένσημα από 100 σε 50 για το επίδομα ανεργίας, για δε τους μονίμους και τη διατήρηση των θέσεών τους να δημιουργηθούν προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης κλπ.
Είμαι βέβαιος ότι με την ευθυκρισία και την καλή σου προαίρεση θα αντιμετωπίσεις και τα παραπάνω ευαίσθητα θέματα.
Με εκτίμηση
Γιώργος Καρασμάνης
Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
